Dwurnik, Sasnal i symbol dialogu między artystami

Niezwykła historia obrazu, który początkowo był pracą Sasnala zatytułowaną „Mościce” (2000 r.), a został przekształcony przez Dwurnika w sposób, który można uznać za hołd, a może za profanację, a na pewno przynajmniej za artystyczny komentarz.

Edward Dwurnik, znany ze swojego ekspresyjnego stylu i odwagi w podejmowaniu nieoczywistych decyzji, zdecydował się przemalować dzieło młodszego kolegi domalowując do stadionu żużlowego z rodzinnego dla Sasnala Tarnowa tłum kibiców i wiszącego nad nimi anioła („Kibole”, 2009 r.) Efekt to zderzenie dwóch odmiennych, lecz równie charakterystycznych stylów, które razem tworzą fascynującą narrację o polskiej sztuce współczesnej.

Ważna dla polskiej sztuki współczesnej praca staje się swoistym dialogiem między pokoleniami artystów – Sasnal, kojarzony z minimalistycznym podejściem i subtelną refleksją, oraz Dwurnik, którego twórczość emanuje siłą i energią. Ich połączone dzieło wykracza poza ramy klasycznego obrazu, stając się świadectwem artystycznej relacji i odważnego eksperymentu.